Zawiadamiamy iż, we wtorek dnia 25.06.2026 w godzinach wieczornych zmarł Prezes naszego Klubu, Shihan Jerzy Grzegorz Żendzian. Jeszcze kilka dni temu walcząc w hospicjum obchodził swoje 58 urodziny. To wielka strata nie tylko dla Klubu, ale całej społeczności regionalnej, jak i krajowej. Głębię smutku nie sposób jest opisać słowami. Wystawienie trumny odbędzie się w domu pogrzebowym "Logis" przy ulicy Kościelnej 1 w Karakulach w dniu 28.08.2024 (piątek) od godziny 16 do 20. Wyprowadzenie nastąpi w dniu 29.06.2024 (sobota) o godzinie 9:30 i kondukt żałobny skieruje się do kościoła Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Supraślu. Uroczystości pogrzebowe w świątyni rozpoczną się o godzinie 10:00, po czym Mistrz zostanie pochowany na cmentarzu parafialnym Świętej Trójcy w Supraślu (główna aleja, część południowa). Shihan zmagał się z najgorszego typu chorobą nowotworową, jakim był nowotwór mózgu IV stopnia. Walka rozpoczęła się pod koniec stycznia 2023 roku i trwała półtorej roku. Mimo agresywnego charakteru guza, Shihan nie poddawał się i często relacjonował swoje wzmacniające treningi w mediach społecznościowych. Proces onkologiczny przez który przeszedł był bardzo wyczerpujący oraz zawierał operacje, chemioterapie i radioterapie oraz medycynę alternatywną. Mimo tego, w listopadzie 2023 roku zdobył Puchar Polski w Karate Sportowym. Lekarze również byli pełni podziwu stanu fizycznego Shihana, co pozwalało na kontynuowanie leczenia innymi sposobami. Niestety, na wiosnę 2024 roku zespół lekarski stwierdził wyczerpanie metod leczenia. Swoje ostatnie dni spędził w Hospicjum „Dom Opatrzności Bożej” w Białymstoku w otoczeniu rodziny.

In Memoriam — mgr Jerzy Grzegorz Żendzian

Jerzy Grzegorz Żendzian (ur. 19 czerwca 1966, zm. 25 czerwca 2024 w Białymstoku) – oficer służb specjalnych, sportowiec, popularyzator zdrowego trybu życia i działacz społeczny. Dyplom studiów magisterskich otrzymał z zakresu historii na Wydziale Historyczno-Socjologicznym Uniwersytetu w Białymstoku w 2003 roku. Studiował również ochronę dziedzictwa kulturowego. Przez następne dwie dekady uzyskał tytuł: ratownika, ratownika wodnego, instruktora pływania, instruktora samoobrony, trenera II klasy sportu ze specjalizacją do dyscypliny karate. Skończył również studia podyplomowe na Uczelni Jańskiego w Łomży w zakresie terapii zajęciowej. Uczestniczył w 2019 roku jako prelegent w Ogólnopolskiej Konferencji Naukowo-Praktycznej wygłaszając referat pt. „Morsowanie jako sposób na podniesienie odporności organizmu ludzkiego na niskie temperatury”. Osiągnął najwyższy w drodze egzaminu praktycznego stopień mistrzowski w karate, V DAN. Był także Honorowym Dawcą Krwi.

KARIERA ZAWODOWA

Zasadniczą służbę wojskową odbył w wojskach lądowych, awansując do stopnia starszego kaprala (młodszego podoficera). Jakiś czas po tym zaciągnął się do służb specjalnych — Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w której służył kolejne długie lata. Mianowany na stopień oficerski w Warszawie. W kontrwywiadzie wypracował w ciągu swojej kariery stopień porucznika, po czym odszedł w stan spoczynku. Odznaczony w trakcie służby m.in.: Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju” przez Ministra Obrony Narodowej, Brązowym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego, Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę, Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę i złotym odznaczeniem „Internal Security Agency”. OSIĄGNIĘCIA SPORTOWE

Swoją przygodę z karate rozpoczął w 1983 roku mniej więcej w wieku 17 lat. Zainspirowany „Wejściem smoka" i niezapomnianym Bruce Lee wspomniał w lokalnej gazecie: „Kultura, orientalizm, muzyka, mistrzostwo w wykonaniu Bruce'a Lee - dla nas wtedy, to wszystko było novum. [...] Szybkie uderzenia, szybkie kopnięcia, sposób obrony, sposób walki, kunszt. [...] Każdy chciał się stać takim mistrzem. Podążać w tym kierunku. Zaczął trenować. Poszedł na salę i zaczął ćwiczyć”. Tym samym zapisał się do jednego z białostockich klubów karate, który za chwilę przestał istnieć. Nie poddając się zaczął gromadzić materiały z gazet i opracowań naukowych, ucząc się i mieszkając w rodzinnej miejscowości Rzędziany. Dwa lata po tym zaczął trenować w Unitra-Biazet u Mistrza Sławomira Romańczuka w Białymstoku i natychmiast dostał pozwolenie na przystąpienie do egzaminu na dwa stopnie. Brał udział w wielkim pokazie karate w dniu 2 czerwca 1991 roku na obecnym Stadionie Lekkoatletyczny BOSIR w Białymstoku. W 1996 roku zdał na czarny pas stopnia mistrzowskiego. Po 2000 roku uczestniczył w wielu seminariach karate, począwszy od tych z Mistrzem Wacławem Antoniakiem, aż po wielokrotne staże  ze słynnymi w świecie włoskimi karatekami — Mistrzem Santo Torre i Mistrzem Giuseppe Beghetto. W 2015 roku założył w Supraślu Klub Karate Shōtōkan „Bushidō” Supraśl. Motywację za tym czynem opisał w następujących słowach: „Trenować młodych i innych chętnych. W miejscowości Supraśl nigdy nie było zajęć Karate Shōtōkan. Nie było nigdy tej sztuki walki. Chciałem przyciągnąć dzieci, młodzież do aktywności fizycznej. Zależy mi, by dzieciaki miały treningi na miejscu, by nie musiały dojeżdżać do większego miasta, Białegostoku. Sam wiem, co to znaczy jechać kilka razy w tygodniu na trening, jaki jest to wysiłek. Każdy też trener ma swoje marzenia, żeby poprowadzić dzieci do sukcesów sportowych”. Do 2022 roku osiągnął najwyższy w drodze egzaminu praktycznego stopień mistrzowski w karate, V Dan. Na X Walnym Zjeździe Polskiego Związku Karate (PZK) w dniu 7 kwietnia 2018 roku został doceniony za swój całokształt i powołano go na członka zarządu PZK, który zrzesza kilkaset klubów z całej Polski z różnych styli karate. W dniu 8 stycznia 2023 roku został ponownie wybrany, tym razem na członka Komisji Rewizyjnej Polskiego Związku Karate na kadencję 2023-2026. Według raportu z 2023 roku tej federacji sportowej, znajdował się wśród dwudziestu / trzydziestu najwyższych stopniem mistrzów karate w Polsce, gdzie cały wykaz czarnych pasów zawierał 181 pozycji.

Jeszcze za czasów uczniowskich występował na zawodach w Białymstoku, ale także brał udział w wyjazdach do Szczecina. Między innymi w latach dziewięćdziesiątych mierzył się w konkurencjach kumite w „Otwartych Mistrzostwach Białegostoku Karate Wszechstylowego” i „Baltic Cup”. Natomiast już później, około 2014 roku, był członkiem Kadry Polski „Masters” PZK. Uczestniczył również w wyjazdach międzynarodowych, m.in do Berlina. Z udanych występów na zawodach można wymienić wiele poszczególnych pozycji, w których brał udział w konkurencjach kata. 30 maja 2015 roku w Pleszewie na „III Mistrzostwach Polski Masters w Karate WKF” zajął trzecie miejsce. Tego samego roku w dniu 21 listopada również wywalczył brąz na „XVI edycja Cuprum Cup. International Karate WKF. Polish Open 2015”. Rok później 5 czerwca na „II Pucharze Polski Karate Shōtōkan Masters” w Suchym Lesie obok Poznania zdobył brąz. W dniu 19 listopada podjął srebro na „XVII edycja Cuprum Cup. International Karate. Polish Open 2016”. Pierwsze miejsce zdobył 18 marca 2017 roku w konkurencji kata +45 lat na „VIII Otwartych Mistrzostwach Litwy Seniorów Karate Shotokan”. Tego też roku w dniu 27 kwietnia w Pleszewie na „V Mistrzostwach Polski Masters w Karate WKF” został wicemistrzem Polski. Na Pucharze Polski 14 maja zajął czwarte miejsce. W dniach 18-19 listopada 2017 roku wywalczył brąz na „XVIII edycja Cuprum Cup. International Karate. Polish Open 2017”. Występ w dniu 17 marca 2018 roku na Litwie zakończył ze srebrem na „IX Lietuvos Senjoru Shotokan Karate Cempionatas”. W dniach 17-18 listopada zajął pierwsze miejsce na „XIX edycja Cuprum Cup. International Karate. Polish Open 2018”. Start w dniu 16 marca 2019 roku na Litwie w Kownie zakończył ze srebrem na „X Lietuvos Senjoru Shotokan Karate Cempionatas”. W dniu 28 kwietnia zdobył brąz w konkurencji kata 51-55 lat na „Mistrzostwach Polski w Karate Olimpijskim Masters”.  W dniu 9 czerwca sięgnął po puchar, zdobywając złoty medal w konkurencji kata 50-54 lat na „Pucharze Polski Karate Shōtōkan Masters PZK” w Poznaniu. W tym samym roku w dniu 23 listopada zajął pierwsze miejsce w kata indywidualnym OPEN na „XX edycji Cuprum Cup. International Karate. Polish Open 2019”. 7 listopada 2020 roku zdobył mistrzostwo kraju, zajmując pierwsze miejsce na „Mistrzostwach Polski w Karate Olimpijskim Masters” w kata +50 lat. W 2023 roku na „Pucharze Polski w Karate Sportowym - Legnica Open 2023” w Legnicy ponownie zdobył złoto, zajmując pierwsze miejsce. Razem w swojej karierze Masters zdobył ponad 20 medali w zawodach krajowych i międzynarodowych.

DZIAŁALNOŚĆ SPOŁECZNA

Przed 2015 rokiem angażował się w trenowanie młodzieży w białostockim klubie Shogun. Po tym zaczął prowadzić bezpłatne zajęcia karate dla dzieci, młodzieży i dorosłych w ramach Klubu Karate Shōtōkan „Bushidō” Supraśl. Zajęcia miały charakter cotygodniowy, a także często planowanych serii treningów w ramach ferii zimowych lub letnich wakacji. Organizował z sukcesami również wyjazdy na Międzywojewódzkie Mistrzostwa Młodzików i inne zawody. Współpracował z Urzędem Miejskim i Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Supraślu. Przygotowywał wspólnie programy skierowane do osób młodszych, dla których promowano poprawne postawy życiowe i ostrzegano przed różnymi nałogami, proponując zdrowe alternatywy. Za swoją lokalną działalność i bezinteresowną pomoc, otrzymał w 2017 roku wyróżnienie ze statuetką z rąk Pani Dyrektor i Rady Pedagogicznej Zespołu Szkół Sportowych w Supraślu. Był członkiem Rady Sportu w Gminie Supraśl, której skład został zaakceptowany w zarządzeniu Burmistrza Miasta. 12 kwietnia 2019 roku odnowił w niej swoją kadencję. W 2020 roku ponownie wyróżniono go za wysiłek podejmowany dla dobra społeczności szkolnej i lokalnej.

Jego inną działalnością sportowo-społeczną było również ratownictwo wodne. Należał do Towarzystwa Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących (TZTiRT) z siedzibą w Białymstoku. Ukończywszy specjalizacje i uprawnienia w tym zakresie zajmował się zabezpieczaniem kąpielisk na wodach śródlądowych. Także udzielał nauki pływania na basenach, współpracował z fizjoterapeutami w szpitalach uzdrowiskowych i pomagał organizować spływy kajakarskie. Znany był w okresie do 2022 roku jako "Supraski Ratownik" wraz z synem Pawłem. Wynikało to z posiadania ratowniczej pieczy nad Kąpieliskiem Miejskim w Supraślu, które dzięki jego starannej pracy zyskało dużą renomę i było oceniane przez mieszkańców jako bezpieczne i zadbane jak nigdy wcześniej w historii miasta. Wtedy też publikował na swoich mediach społecznościowych serię wschodów słońca z całego lata, co uwydatnia jego wysiłek wkładany nie tylko w samo ratownictwo, ale porządek publiczny na plaży. Po wybuchu wojny na Ukrainie w 2022 roku, brał również udział w organizowaniu charytatywnej bezpłatnej nauki pływania dla przybywających dzieci z zagranicy, co odbywało się przy współpracy z lokalnymi hotelami. ŻYCIE PRYWATNE Prowadził na platformie Facebook swój profil, na którym publikował regularnie zdjęcia i filmy najczęściej związane ze swoją aktywnością fizyczną, ale także wycieczkami oraz interesującymi krajobrazami w regionie w różnych porach roku. Prócz sportu i innych wyżej wymienionych rzeczy, głęboko interesował się historią, w szczególności uwielbiając zajmować się badaniem okresu II wojny światowej. Jego inną wielką pasją była również astronomia. Był żonaty z Barbarą Żendzian z domu Szymczuk. Miał trójkę dzieci. Pod koniec życia poświęcał się również podróżom, odwiedzając kilka krajów Europy.